ಬದುಕೆಂಬ ಮದುವೆಯ ಮಂಟಪಕೆ
ನವ ವಧುವಿನಂತೆ
ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲನೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತಿರಲು
ಭಾವನೆಗೆ ನೂರೆಂಟು ಕನ್ನಡಿಯ
ನೀ ಹಿಡಿದು ಸಾಗುತಿರಲು
ಬಾಲ್ಯವನು ತಾ ಬಿಟ್ಟು
ಚಂಚಲತೆಗೆ ಬೆನ್ನಿರಿಸಿ
ಹೆತ್ತವರಿಂದ ದೂರ ಹೋಪುವ
ಕಾಲವಿದು
ಸ್ಥಿರ ಮನಕೆ ಅಡಿಪಾಯ
ಎಲ್ಲ ಬಂಧನವ ತೊರೆದು ಹೊರಟಿರಲು
ಬಂದೆ ಬರುತಾವೆ ಕಾಲ
ಏನಾದರು ಬಿಡದಿರು ಛಲ
ಬಾಲ್ಯವದು ಕಳೆಯುತಿರೆ
ಯೌವ್ವನವು ಕರೆಯುತಿರೆ
ಚಂದ ಬಾಳ್ವಿಕೆಗೆ
No comments:
Post a Comment